Rozdział 20

 Witajcie kochani!!

Tak, jestem spowrotem! Tak, wiem że długo mnie nie było! Tak, niestety mialam problemy z kompem! I tak, jest nn! Notka jest krotka, ale mam nadzieje że już dziś będzie następna! Udało mi się czytać wasze komętarze przez telefon i muszę powiedzieć, że bardzo mnie wspieraliście, nie marudziliście i za to was kocham!! Zapraszam:

***

Z punktu widzenia Belli:

Stopniowo kolor twarzy Mark’a stawał się jaśniejszy i jaśniejszy. Niestety jego dłonie nadal były boleśnie ściśnięte. Chciałam go obejść i dostać się do drzwi, ale Mark na dodatek zogrodził mi drogę. Oparł swoje ramię o furtynę, w taki sposób, że zasłaniał swoim ciałem niemal całe drzwi. –Co znowu?- zapytałam. Przez dobrą chwilę Mark się do mnie nie odzywał, patrzył się na mnie tylko, tym swoim intęsywnym wzrokiem.                          –Zastanawiam się poprostu w co grasz- powiedział i westchnął.                     –Przepraszam?- o co mu chodziło, czy on sądzi, że nienawidze go i ignoruje tak dla zabawy? –Nie udawaj głupiej- powiedział tylko z pretęsją w głosie. –Nie musisz tego robić wiesz­-. Patrzyłam się na niego jak wryta, o co mu chodzi. Nagle mnie olśniło. –Mark ja nie szukam letniej przygody, uwierz mi, mam dość przygód jak na jedno życie, chcem znaleść dobrego ojca dla mojej córki, a oboje wiemy, że ty temu nie podołasz-. Mark patrzył się na mnie a jego ręka opdała w dół.

Kiedy wreszcie wyszłam z zaplecza, zobaczyłam jak Anna i Nicol szeptały do siebie za kasą, kiedy Edward i Nessie czekali przy drzwiach. Spojrzałam tylko przelotnie na moje koleżanki posyłając im uśmiech i wyszłam ze sklepu z moją córką i jej ojcem. –Ten gość mnie iryjtuje- powiedział Edward w drodze do auta. Nessie była kilka metrów przed nami ze swoją nową mp3 w ręce. Jej nowy otwarzacz muzyki miał być jednym z zaległych prezętów urodzinowych od Edwarda. A nowa książka po jej pachą jednym z zaległych prezętów gwiazdkowych. –Taa, Mark, potrafi być irytujący- Edward tylko spojrzał na mnie z kpiną na twarzy. – Mike Newton to przy nim amator­- powiedział, nagle łapiąc mnie za dłoń. Czyłam się dziwnie... normalnie. –Mała poprawka Edwardzie, Mark jest rozpuszczonym jedynakiem a Mike był poprostu zauroczonym licealistą- Edward tylko zachichotał.

Nagle usłyszałam, że ktoś mnie woła. Odwrociłam się, a za plecami zobaczyłam zasapaną Nicol z kawałkiem materiału w ręku. –Twój szalik- powiedziała zadyszana, podając mi moją chustę w kwiaty. Uśmiechnełam się do niej dziękując. –Hmm, Bello- powiedziała Nicol kiedy chciałam już iść dalej z Edwardem. –Mark pyta się co z jego ofertą-. Węstchnełam. To była bardzo niezręczna sytuacja, a to, że Edward stoi koło mnie i wiem dokładnie o jaką ofertę chodzi, też nie dawało mi odwagi. –Powiedz mu... mm... że już tak jakby mam rantkę na ten wieczór- Nicol uśmiechneła się promiennie kiwając głową. – Ok, tak mu powiem- powiedziała i  zaczeła iśc zpowrotem w stronę skelpu. Ja i Edward też ruszyliśmy w stronę auta. Kilka sekund później ponownie usłyszałąm głos Nicol. –Ah, Bello jeszcze jedno- odwróciłam się ponownie i zobaczyłam moją koleżankę stojącom kilka metrów od nas. –Dobrym pomysłem byłoby nie pokazywać sie jutro w pracy, wiesz tak na wszelki wypadek- zaśmiałam się, ale odpowiedziałam. –Dzięki kochana, jak co hmm... wymyśl jakiąś historyjke-  powiedziałam i puściłam do niej perskie oczko.

W samochodzie dopadł mnie Edward. –To co, to ja jestem tą jakby rantką?- zapytał z łobuziarskim uśmiechem na twarzy. –Tak, tak jakby- powiedziałam i spojrzałam w dół. Jak bym była człowiekiem moje policzki były rówie czerwone co twarz Marka kilka minut wcześniej.

***

W bliskiej (mam nadzieje) przyszłości pojawi się rozdział 22 (czyli bal) i będzie on podzielony na trzy części każda część będzie z punktu widzenia innej osoby , co o tym sądzicie? Muszę też powiedzieć, że ostatni nie czytam blogów, próbuje kontętrować się na pisanó i na szkole. Mam nadzieje, że zrozumiecie :)

Buziaki

-złotooka