Rozdział 15

Info piszę na szybko więc mam kilka informacji:

Wiem że notka jest krotka, ale w poniedziałek dodam kolejny rozdział

Niedługo spodziewam się nowego szablonu do mojego bloga, mam nadzieje że wam się spodoba.

Detykóję tę notkę dla wszystkich którzy czekali na nn i jeszcze nie są na mnie źli. Zapraszam i z góry przepraszam za błędy.

***

Głucha cisza wypełniła pokój. Edward patrzył się na mnie intensywnym wzrokiem. Jego oczy przypominały kolor płynnego złota. «Czego ode mnie oczekujesz?  Przeciesz i tak już wszystko wiesz» powiedziałam i odwróciłam wzrok. Edward podszedł do mnie i patrzył spojrzał przez okno. Jego wrok utkwił w jego córce. Też spojrzałam na Renesmee. Biegała wesoła po polanie, uciekała od wciąż goniącego ją Emmett’a. Po chwili na dwór wyszła Rosalie, patrzyła wesołym wzrokiem w goniącą się dwójke. «Ciągle o ciebie pytała» powiedziałam, «Nie znała cię, a czasami wydawało mi się, że za tobą tęskin», spojrzałam przelotnie na Edwarda, po czym mój wzrok spowrotem wylądował na Nessie. «Ja za wami też tęskniłem... Za tobą». Wtedy spojrzał na mnie. Jego oczy były suche. Płakał. «Nie» odpowiedziałam satnowczo. «Zostawaiłeś mnie, pamiętasz, poweidziałaś, że już mnie nie chcesz. Ale teraz proszę cię tylko o jedno, nie odepchnij Nessie jak odepchnąłeś mnie. Ona potrzebuje ojca. Nie będę kłamać, wiem, że już mnie nie kochasz, ale... okłamała bym cię mówiąc, że nie chce twojej miłość». Zapadła długa cisza, a ja nadal nie potrafiłam spojrzeć Edwardowi w oczy. Spodziewałam się kolejnego odpchnięcia z jego strony, albo nawet tego, że mnie wyśmieje. Ale tak się nie stało.

Edward przysunoł się do mnie. Dzieliło nas zaledwie 30 cm i ten dystans się zmniejszał. Nie wiedziałam co robię. Właśnie powiedziałam miłości mojego życia, że mnie zostawił, wypomniałam mu, że już mnie nie kochał. A on zamiast przyznać mi racje albo odejść, zrobił coś kompletnie nieprzewidywalnego. Dopiero wtedy zobaczyłam, że jego oczy były syche. Płakał. Tak po wampirzemu. Bez łez. Niestety nie byłam pewna co było przyczyną tego zachowanie. To, że właśnie dowiedział się, że ma córkę, czy raczej moje wyznanie. Niestety zapomniałam przymyśleć zaistniałom, utonełam w płynnym złocie jego oczu.

Kątem oka zobaczyłam, że słońce już zaszło, a ciemne chmury kompletnie przysłoniły gwiazdy. Nie wiedziałam czy Nessie wciąż biego po dworzu, czy może Esme lub Rosalie zagoniły ją do środka. Straciałam końcówkę kontroli kiedy usta moje i Edwarda dzieliły zaledwie cztery centymetry. Nagle ktoś wbiegł do gabinetu. Ja i Edward odskoczyliśmy od siebie gwałtownie. W dziwiach stał nikt inny jak Emmett. Niestety w jego oczach nie było rozbawienia, jakby chciał nam zrobić żart przerywając naszą chwilę. Miał w oczach szok, i panikę. «Natalie» powiedział trzymająć się ramy drzwi. «Ona znikneła»

*** 

Mam nadzieje, że wam się podobało, mam ostatno duże braki weny oraz czasu. Na szczęście w następnym tygodniu wszystko ustąpi i wszystko powinno wrócić do normy. Zaczełam też czytać Harrego Pottera i książki polecam z całego serca <3 <3